Σαν σήμερα 14 Ιανουαρίου 1841 γεννήθηκε η γαλλίδα ζωγράφος Berthe Morisot
Η Berthe Morisot (Μπερτ Μοριζό, 1841 - 1895) υπήρξε μεγάλη ζωγράφος του κινήματος του Ιμπρεσιονισμού και σύζυγος του αδελφού του, Édouard Manet. Προερχόταν
από καλλιτεχνική οικογένεια, η οποία ωστόσο δεν αποδεχόταν το νέο
κίνημα του ιμπρεσιονισμού, το οποίο η Morisot διδάχθηκε από τον Camille
Corot (Καμίγ Κορό).
Η ζωγραφική της, φανερά επηρεασμένη από την κλασική της παιδεία, χαρακτηρίζεται από έντονα προσωπικά στοιχεία, γνωστά για την κομψότητα και τη λεπτότητά τους. Η τεχνική της, βασισμένη στις μεγάλες πινελιές προς όλες τις κατευθύνσεις του καμβά σε συνδυασμό με τη διάχυση του φωτός, γνώρισμα των ιμπρεσιονιστών, έδωσε στα έργα της μια διαυγή ποιότητα. Η Moριζό εργάστηκε κυρίως με λάδι, αλλά χρησιμοποίησε και ακαουαρέλα, ενώ η θεματολογία της επικεντρώνεται στη φύση και την καθημερινή απεικόνιση της γυναίκας.
Η Μπερτ Μοριζό ήταν η μόνη γυναίκα που συμμετείχε στην πρώτη έκθεση των ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι το 1874. Αν και το επάγγελμα του ζωγράφου θεωρείτο ακατάλληλο για τις γυναίκες (η Ecole de Beaux Arts δέχτηκε τις πρώτες σπουδάστριες δυο χρόνια μετά τον θάνατό της), η Μοριζό παρέμεινε αφοσιωμένη στη ζωγραφική σε όλη τη ζωή της. Οι ομότεχνοί της αναγνώριζαν το ταλέντο της («είναι τόσο σημαντική που δεν μπορούμε χωρίς αυτήν» είχε πει ο Ντεγκά) και η ίδια αγωνίστηκε για να συμφιλιώσει την τέχνη με τα καθήκοντα της συζύγου και της μητέρας.
Η ζωγραφική της, φανερά επηρεασμένη από την κλασική της παιδεία, χαρακτηρίζεται από έντονα προσωπικά στοιχεία, γνωστά για την κομψότητα και τη λεπτότητά τους. Η τεχνική της, βασισμένη στις μεγάλες πινελιές προς όλες τις κατευθύνσεις του καμβά σε συνδυασμό με τη διάχυση του φωτός, γνώρισμα των ιμπρεσιονιστών, έδωσε στα έργα της μια διαυγή ποιότητα. Η Moριζό εργάστηκε κυρίως με λάδι, αλλά χρησιμοποίησε και ακαουαρέλα, ενώ η θεματολογία της επικεντρώνεται στη φύση και την καθημερινή απεικόνιση της γυναίκας.
Η Μπερτ Μοριζό ήταν η μόνη γυναίκα που συμμετείχε στην πρώτη έκθεση των ιμπρεσιονιστών στο Παρίσι το 1874. Αν και το επάγγελμα του ζωγράφου θεωρείτο ακατάλληλο για τις γυναίκες (η Ecole de Beaux Arts δέχτηκε τις πρώτες σπουδάστριες δυο χρόνια μετά τον θάνατό της), η Μοριζό παρέμεινε αφοσιωμένη στη ζωγραφική σε όλη τη ζωή της. Οι ομότεχνοί της αναγνώριζαν το ταλέντο της («είναι τόσο σημαντική που δεν μπορούμε χωρίς αυτήν» είχε πει ο Ντεγκά) και η ίδια αγωνίστηκε για να συμφιλιώσει την τέχνη με τα καθήκοντα της συζύγου και της μητέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου