Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

«Τώρα υπάρχει μόνο φόβος»

                                «Η "Παρέλαση" γράφτηκε μέσα σε ένα βράδυ», λέει η Λούλα Αναγνωστάκη
Ο Γάλλος σκηνοθέτης Αντουάν Βιτέζ σε ένα γράμμα του στη Λούλα Αναγνωστάκη με αφορμή την «Παρέλασή» της, λίγο πριν από το ξέσπασμα του Μάη του '68, σημείωνε: «Η Λούλα πίσω από τα μαύρα της γυαλιά έβλεπε τη συμφορά, έβλεπε τον τρόμο (...). Τα είχε καταλάβει όλα»


Και σήμερα, τέσσερις δεκαετίες μετά, με τα ίδια ακριβώς γυαλιά ηλίου, καθώς η «Παρέλασή» της ξανανέβηκε από τον Ενκε Φεζολάρι στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, ενώ η «Νίκη» αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στο Εθνικό Θέατρο, η Λούλα Αναγνωστάκη, σαν Πυθία, παρακολουθεί τη νέα εθνική συμφορά, ανακαλύπτοντας μαζί μας πόσο ανατριχιαστικά διαχρονικά είναι και τα δύο θεατρικά κείμενά της.
Ο Ενκε Φεζολάρι, κυρία Αναγνωστάκη, έχει πει ότι στα έργα σας συναντά από τον Αλμοδόβαρ και τη Σάρα Κέιν μέχρι τον Μπέκετ και τον Παζολίνι, με μουσική υπόκρουση Τσιτσάνη! Εσείς με ποιον απ' όλους αυτούς αισθάνεστε συγγενής;
«Με τον Τσιτσάνη και τον Παζολίνι. Μάλλον, με κανένα. Με τον εαυτό μου!».
Εχετε τη γενναιοδωρία να παραχωρείτε το έργο σας ακόμη και σε νέα παιδιά, όπως ο Φεζολάρι. Δεν μένετε στην ασφάλεια των παλαιών, δοκιμασμένων ερμηνευτών.
«Θέλω να ανεβάζουν τα έργα μου πολλοί».
Γράφετε ρόλους για συγκεκριμένους ηθοποιούς;
«Πάντα όταν γράφω, έχω στο νου μου έναν ηθοποιό».
Θυμάστε πώς γράψατε την «Παρέλαση»;
«Η "Παρέλαση" γράφτηκε μέσα σε ένα βράδυ. Ηταν ένα πράγμα πρωτοφανές. Ο Κουν μού ζήτησε να γράψω ακόμη ένα έργο γιατί ήθελε να κάνει τριλογία. Είχε ήδη τη "Διανυκτέρευση" και την "Πόλη" και ήθελε το τρίτο να το γράψω σε μια εβδομάδα. Του απάντησα πως είναι αδύνατον. Οταν πήγα όμως στο σπίτι, άρχισα να το γράφω. Φαίνεται ήταν έτοιμο μέσα μου. Βγήκε σαν το νερό. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Πήγα τρέμοντας και το έδωσα στον Κουν. Του άρεσε τρομερά».
Εχετε απάντηση στο γιατί το έργο συγκινεί και τη σημερινή νεολαία που έχει άλλα βιώματα;
«Τα ίδια βιώματα έχουν όλες οι γενιές. Το φόβο του θανάτου. Ενα φόβο γενικά... Αν και η γενιά του Μανώλη (σ.σ.: Αναγνωστάκη) είχε ελπίδα. Τώρα, υπάρχει μόνο φόβος για το τι θα ξημερώσει».
Η «Παρέλαση», μολονότι γράφτηκε το '65, συνομιλεί... υπερβατικά με αυτό που ζούμε.
«Δεν έχει να κάνει με μια συγκυρία πεπερασμένη. Την υπερβαίνει. Ονειροπολούν, φαντάζονται οι ήρωες».
Τι είναι αυτά τα δυο παιδιά; Τι περιμένουν έγκλειστα;
«Το τέλος του κόσμου. Αλλά δεν ξέρεις αν είναι κι αλήθεια. Φοβούνται τα παιδιά αυτά να βγουν έξω. Δεν ξέρουν τι φοβούνται. Είναι το μεγάλο δωμάτιο; Στο τέλος αυτός ο φόβος επιβεβαιώνεται! Ερχονται τα τέρατα, οι άνθρωποι!».
Μ' αυτό που ζούμε στην Ελλάδα ως πολίτες, έχει έρθει το τέλος;
«Οχι. Δεν έχει καμία σχέση. Στο έργο είναι χειρότερα».
Η «Νίκη» πώς γεννήθηκε;
«Είναι ένα εντελώς ελληνικό έργο, αλλά και διεθνές. Δεν είναι έργο ρεαλιστικό. Οταν εμφανίζονται οι ήρωες και σκοτώνουν, το κείμενο προχωρά προς τα... έξω. Είναι η μανία του φόνου που διέπει γενικά κάθε τι ανθρώπινο».
Γράψατε το έργο έχοντας διαβάσει ή ακούσει ανάλογη ιστορία;
«Δεν πήρα ποτέ αυτούσια μια ιστορία. Αντλώ από εδώ και από εκεί. Με τη "Νίκη" ήθελα πάντως να περιγράψω τον ελληνικό λαό. Ολοι οι τύποι είναι ελληνικοί. Οι δυο γυναίκες, μάνα και κόρη, αγαπιούνται, αλλά δεν το δείχνουν. Ο Νίκος θέλει άλλα πράγματα απ' τη ζωή του και το ρίχνει στην τρέλα. Κι αυτοί που σκοτώνουν το χαφιέ θέλουν κάτι να κάνουν, χωρίς να ξέρουν τι...».
Η «Νίκη» γράφτηκε εύκολα;
«Ναι. Τα έργα τα σκέφτομαι πολύ και μετά τα γράφω. Ποτέ όμως δεν είναι μια ιστορία που τελειώνει».
Τα σκηνοθετείτε στο μυαλό σας;
«Πάντα. Στις πρόβες όμως πηγαίνω μόνο αν με καλέσει ο σκηνοθέτης. Είμαι ανεκτική στο ανέβασμα των έργων μου. Με πιάνει μόνο μια ηττοπάθεια όταν δεν είναι καλή η παράσταση».
Υπάρχει κάποιο έργο σας με το οποίο έχετε την πιο δυνατή σχέση;
«Δεν το σκέφτηκα αυτό ποτέ. Αλλά το "δικό" μου έργο είναι ένα: το "Διαμάντια και Μπλουζ"!».
Θα λέγατε ότι σας διαμόρφωσε ως συγγραφέα η εποχή που ζήσατε, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα;
«Είναι δυνατόν να γράφεις χωρίς να επηρεάζεσαι; Τα έργα μου τα διαμόρφωσαν ό,τι έβλεπα, ό,τι άκουγα, ό,τι ζούσα. Αλλά και πράγματα που μέσα μου συνέβαιναν. Τα οποία κάποιες φορές ήταν πολύ πιο ισχυρά από αυτά που συνέβαιναν έξω». *

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

6η εβδομάδα Γαλλικού Κινηματογράφου στη Λιβαδειά


Το Γαλλικό Ινστιτούτο Λιβαδειάς, η Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς, η Κινηματογραφική Λέσχη Λιβαδειάς και η ΑΜΚΕ ΠΟΛΙΣ  διοργανώνουν την 6η εβδομάδα Γαλλικού Κινηματογράφου στη Λιβαδειά από 4/11/2011 – 2/12/2011.

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει 4 Γαλλικές ταινίες που ανήκουν στην πρόσφατη κινηματογραφική παραγωγή και αντανακλούν τις γαλλικές κινηματογραφικές τάσεις σε διαφορετικά είδη.


 Πρόγραμμα προβολών:

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011, 21.00


LES BEAUX GOSSES  - Τα ομορφόπαιδα
Κομεντί  2009 | Έγχρ. Διάρκεια: 90'
Σκηνοθεσία Ριάντ Σατούφ
Πρωταγωνιστούν: Βενσάν Λακόστ, Αντονί Σονιγκό, Αλίς Τρεμολιέρ

Ο Herve και ο Camel είναι δυο φίλοι στην εφηβεία τους. Δεν είναι κι ακριβώς 'ομορφόπαιδα', μιας και το άχαρο της ηλικίας τους δεν τους επιτρέπει να συμφιλιωθούν ακόμα με την εξωτερική τους εμφάνιση, και δεν είναι κι ακριβώς δημοφιλείς. Παρόλα αυτά ψάχνουν, απελπισμένα, κορίτσι: κατά προτίμηση την ομορφότερη κοπέλα της τάξης (που, αυτονόητα, προτιμάει τον 'μάγκα' του τμήματος), μα στην τελική είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν με... ό,τι κάτσει. Όταν απροσδόκητα η γλυκιά (όσο και κυκλοθυμική) Aurore αποφασίζει να δώσει μια ευκαιρία στον Herve, οι ευαίσθητες ισορροπίες, τόσο στην αδερφική φιλία των δύο αγοριών, όσο και στον εσωτερικό κόσμο του Herve, θα διαταραχθούν -όμως αυτές οι νέες ισορροπίες, όσο και αν σε στιγμές τους εκπλήσσουν ή τους πληγώνουν, θα βοηθήσουν τους πρωταγωνιστές μας να ωριμάσουν και να προετοιμαστούν για την νέα φάση της ζωής τους που τους περιμένει.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011, 21.00

LES AVENTURES EXTRAORDINAIRES D' ADÈLE BLANC-SEC -  Οι απίστευτες περιπέτειες της Αντέλ
2010 , Έγχρ.  Διάρκεια: 107'
Σκηνοθεσία: του Λικ Μπεσόν
Πρωταγωνιστούν: Ματιέ Αμαλρίκ, Λουίζ Μπουργκουάν, Ζιλ Λελούς, Ζαν-Πολ Ρουβ

Το 1912, η Αντέλ, μια ατρόμητη νεαρή δημοσιογράφος, κάνει τα πάντα για να πετύχει τους στόχους της. Έτσι, πετάγεται μέχρι την Αίγυπτο για να ανακαλύψει μούμιες κάθε είδους. Εν τω μεταξύ στο Παρίσι, το αβγό ενός πτεροδάκτυλου 136 εκατομμυρίων ετών, που βρίσκεται στο ράφι του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας, έχει μόλις εκκολαφθεί μυστηριωδώς, και το νεογνό έχει ξεχυθεί στην πόλη… Τίποτα δεν σταματά την Αντέλ, της οποίας οι απίστευτες περιπέτειες κρύβουν πολύ περισσότερες εκπλήξεις, καθώς αναμετριέται με απατεώνες, διεφθαρμένους πολιτικούς και τρελούς επιστήμονες.

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011, 21.00


Villa Amalia - Βίλα Αμαλία
2009  , Έγχρ.  Διάρκεια: 91'
Σκηνοθεσία: Benoît Jacquot
Πρωταγωνιστούν: Isabelle Huppert, Jean-Hugues Anglade, Xavier Beauvois, Maya Sansa, Clara Bindi, Viviana Aliberti, Michelle Marquais, Peter Arens, Ignazio Oliva.

Σαν σταγόνα νερού που ξεχειλίζει το ποτήρι, η Ann βλέπει τον Thomas να αγκαλιάζει μιαν άλλη και αποφασίζει να τον εγκαταλείψει, να τα παρατήσει όλα. Είναι μουσικός, μόνο η μουσική την κρατάει αλλά δεν τη συγκρατεί. Ο μόνος ακατάλυτος δεσμός της είναι αυτός που έχει με τη μουσική. Διαλύει τη φιλική της σχέση με τον Georges, που εμφανίζεται τώρα μπροστά της ενώ τον ήξερε από τότε που ήταν παιδιά, και δραπετεύει, φεύγει για να αναζητήσει τις ρίζες και τη μοίρα της και καταλήγει σε ένα νησί, εκεί όπου βρίσκεται η βίλα Amalia.

Παρασκευή  2 Δεκεμβρίου 2011, 21.00

LES PETITS MOUCHOIRS - Μικρά αθώα ψέματα
Δραματική κομεντί  2010 Έγχρ.  Διάρκεια: 154'
Σκηνοθεσία: Γκιγιόμ Κανέ
Πρωταγωνιστούν:Μαριόν Κοτιγιάρ,Μπενουά Μαζιμέλ,Ζαν Ντιζαρντέν,Φρανσουά Κλουζέ,Φρανσουά Κλουζέ
     
Κάθε χρόνο, ο Μαξ, ένας επιτυχημένος ιδιοκτήτης εστιατορίου, και η σύζυγός του προσκαλούν μια χαρούμενη παρέα φίλων στο όμορφο εξοχικό τους σπίτι δίπλα στη θάλασσα, για να γιορτάσουν τα γενέθλια του φίλου τους Αντουάν και να ξεκινήσουν έτσι τις διακοπές τους. Όμως φέτος, προτού εγκαταλείψουν το Παρίσι, ο φίλος τους Λούντο τραυματίζεται σε ένα ατύχημα, γεγονός που οδηγεί σε μια αλυσίδα αντιδράσεων και ανάμεικτων συναισθημάτων.
Οι διακοπές αυτές ωθούν τον καθένα από την παρέα να ανακαλύψει τι τον ενοχλεί και τι τον αναστατώνει. Είναι καιρός πλέον να "πέσουν οι μάσκες" και να ειπωθούν αλήθειες.

Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς  Δωδεκανήσου 5
Η ώρα έναρξης των προβολών είναι: 21.00
Είσοδος ελεύθερη

Συνδιοργάνωση :
Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς www.fotolesxilivadias.gr
E-mail: fotolesxilivadias@gmail.com
Γαλλικό Ινστιτούτο Λιβαδειάς
Κινηματογραφική Λέσχη Λιβαδειάς
ΑΜΚΕ ΠΟΛΙΣ
Χορηγός επικοινωνίας: fmag - photography fan/magazine
http://www.fmag.gr - E-mall: lnlo@fmag.gr

Για το Δ. Σ.   της  Φ. Λ. Λιβαδειάς
       Ο   Π Ρ Ο Ε Δ Ρ Ο Σ                             Η   Γ Ρ Α Μ Μ Α Τ Ε Α Σ

        Ιωάννης  Βελούδιος                                   Δήμητρα  Βήττα

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

«Όχι άλλο αυτομαστίγωμα»

«Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση» λέει η Ιωάννα Καρυστιάνη. «Εξαπατήθηκε ο κόσμος και έδωσε την ψήφο του» προσθέτει.

Τι κάνουν οι έχοντες τον τελευταίο καιρό; Η Ιωάννα Καρυστιάνη υποψιάζεται πως έχουν κι αυτοί τα προβλήματά τους. Αν μάλιστα κρατάνε από εκείνη τη γενιά που πέρασε τα φοιτητικά της χρόνια στα κουτουκάκια -«τότε που μάζευαν με την κόρα του ψωμιού το τζατζίκι και βουτούσαν παπάρες στη χωριάτικη», μια γενιά στην οποία περίσσευαν όσοι δήλωναν «ντούροι αριστεροί»- δεν αποκλείεται να σκέφτονται πως πήραν τη ζωή τους λάθος, όσο καλοκουρδισμένη, όσο γουστόζικα σκηνοθετημένη κι αν ήταν αυτή.
Ωστόσο, «ο χαβαλές του πλούτου είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή, μόνο μια χρεοκοπία μπορεί να σώσει τους αφασικούς λεφτάδες» μονολογεί αυτομαστιγωνόμενη μια από τις ηρωίδες του νέου της βιβλίου, καθώς οργανώνει ένα «λιτό» χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν, στην 250 τετραγωνικών βίλα της, κάπου στις Κυκλάδες. Αλλο σοκ, όμως, επιφυλάσσεται από τη συγγραφέα σ' αυτήν την όψιμα ενοχική αστή...
Εναν χρόνο μετά τα σπαρακτικά «Σακιά», όπου μια μάνα προσπαθεί να καταλάβει πώς το μοναχοπαίδι της έγινε δολοφόνος, η Ιωάννα Καρυστιάνη επιστρέφει με το «Καιρός σκεπτικός»: μια συλλογή εννέα διηγημάτων που κυκλοφορούν αύριο από τον «Καστανιώτη», όλα τους με φόντο τα περσινά μουντά Χριστούγεννα, τα περισσότερα με ηλικιωμένους πρωταγωνιστές που ζουν εκτός των τειχών. Ανάμεσά τους, μια ακαταπόνητη παζαριώτισσα από την Ελασσόνα, φίρμα για την καπατσοσύνη και την μπέσα της, ένας κολλημένος με την μπάλα Τρικαλιώτης, με μοναδική συντροφιά του μια αφίσα του Μέσι, ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων οχυρωμένο επί δεκαετίες στην Κινέτα, μακριά απ' τα καχύποπτα βλέμματα, ένας συνταξιούχος φιλόλογος που γιατροπορεύει ως το τέλος το «θεριό», τον σχιζοφρενή γιο του, καθώς και λεβέντισσες γιαγιάδες από την Κρήτη, χήρες και με τα παιδιά τους ξενιτεμένα, που η έλλειψη σωματικής επαφής τούς ανακατεύει τα σωθικά.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Κι έζησαν αυτοί καλύτερα; Μαγικά παραμύθια από τη λαϊκή παράδοση της Βοιωτίας.

 

Τα παραμύθια της Βοιωτίας στην πρώτη τους παρουσίαση την Κυριακή 30/10 στις 8 το βράδυ.

 

Παραμύθια για μικρούς και μεγάλους. Η αφήγησή τους με ψυχή κι είχες την αίσθηση πως όλα τα γεγονότα τους διαδραματίζονταν εκείνη την ώρα, μπρος στα μάτια σου, πως όλα τ’ ανθρωπίνως αδύνατα μπορούσαν τώρα να γίνουν δυνατά. Στο άκουσμά τους φραγμοί κι εμπόδια αξεπέραστα έπεφταν μεμιάς, γλύκαινε κι απαντεχόταν η ανέχεια και η στέρηση, ξορκιζόταν το κακό, θριάμβευε το καλό και το δίκιο. Στο άκουσμά τους απαλές, παιδικές ψυχές κεντρίζονταν και μπολιάζονταν με αρετή, όνειρα μικρών - μεγάλων χρωματίζονταν.

Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου

ΚΙ ΕΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ;

Μαγικά παραμύθια από τη λαϊκή μας παράδοση
(ανθολόγηση - καταγραφή: Γιάννα Βαρουξή - Μπαδύλα)

σας προσκαλεί σε μια βραδιά αφιερωμένη στα παραμύθια της Βοιωτίας.

Θα μιλήσει η ΓΙΑΝΝΑ ΒΑΡΟΥΞΗ - ΜΠΑΔΥΛΑ
Αφήγηση: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΪΟΣ
μέλος Κέντρου Μελέτης & Διάδοσης μύθων & παραμυθιών

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011 ώρα 8.00 μ.μ.

στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ,
Δημ.Ι. Ανδρεαδάκη 49 (πρώην Πεσ. Μαχητών), Λιβαδειά
 Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

"Eὐμενὴς ὁ Τροφώνιος καὶ ἵλεως δέξεται"

Το περιοδικό ΒΟΙΩΤΙΑ διοργανώνει στις 28 Οκτωβρίου 2011 εσπερίδα για το Τροφώνιο Μαντείο στη Λιβαδειά με τίτλο "Eὐμενὴς Τροφώνιος καὶ λεως δέξεται".
Θα μιλήσουν:
Ο Θεόδωρος Σπυρόπουλος, Επίτιμος Εφορος Αρχαιοτήτων, Επίκουρος Καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Ερευνητής Πανεπιστημίου Μονάχου με θέμα:
«Μαντική και νεκρομαντεία στην ελληνική αρχαιότητα. Τροφώνιο Μαντείο και Ιερά Αλση στη Βοιωτία».
  • Ο Αρχιμανδρίτης Δοσίθεος Καστόρης με θέμα: «Η έννοια της προφητείας στα όρια της βιβλικής παράδοσης»
  • Ο δικηγόρος και συγγραφεύς Σπυρίδων Φλώρος με θέμα: «Το Λεβαδειακό Ιερό και ο Ομηρος»
  • Ο ερευνητής Ευστάθιος Βαλλάς με θέμα: «Περί της τοποθεσίας του Μαντείου του Τροφωνίου»
  • Θα συντονίσει ο εκδότης του περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ και πρόεδρος του Συλλόγου Οι Φίλοι του ΞΕΝΙΑ Λιβαδειάς Δημήτρης Λάμπρου.
  •  
  • Συνδιοργανωτές στην εσπερίδα για το Τροφώνιο Μαντείο είναι ο Σύλλογος Οι Φίλοι του ΞΕΝΙΑ Λιβαδειάς και ο Σύλλογος "Η Σκεπαστή Βρύση" Αγίας Παρασκευής.
  • Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Βοιωτίας στις 28 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 19:30.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Πάμπλο Πικάσο

Ο Πάμπλο Ντιέγκο Χοσέ Φρανσίσκο ντε Πάουλα Χουάν Νεμοπουκένο Μαρία ντε λος Ρεμέντιος Σιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιντάντ Ρουίζ αι Πικάσο η απλά Πάμπλο Πικάσο (25 Οκτωβρίου, 1881 - 8 Απριλίου, 1973) ήταν και είναι ένας από τους κυριότερους Ισπανούς εκπροσώπους της τέχνης του 20ου αιώνα, συνιδρυτής μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ του κυβισμού και με σημαντική συνεισφορά στη διαμόρφωση και εξέλιξη της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης.περισσότερα

Ξεκινάει το 24ο Πανόραμα Ευρωπαϊκο Κινηματογράφου


Περισσότερες από 50 ταινίες θα παρουσιαστούν στις οκτώ ημέρες που διαρκεί το 24ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου. Η έναρξη θα γίνει με την ταινία Κάποτε στην Ανατολία του Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν, η οποία απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ οι Υπηρέτριες του Τέιτ Τέιλορ θα κλείσει την αυλαία της διοργάνωσης.
                                                             
Το φετινό 24ο Πανόραμα, θα διεξαχθεί από τις 26 Οκτωβρίου έως και τις 2 Νοεμβρίου 2011. Περισσότερες από 50 ταινίες από την Ευρώπη και τις άλλες ηπείρους θα παρουσιαστούν στον κινηματογράφο Απόλλων Cinemax Class και το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Η επίσημη έναρξη του φεστιβάλ θα γίνει στις 26 Οκτωβρίου στον κινηματογράφο Απόλλων Cinemax Class, με τη βραβευμένη τουρκική ταινία «Κάποτε στην Ανατολία» του Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν (Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών).

Η αναζήτηση του τάφου ενός δολοφονημένου από μια ομάδα ανθρώπων, δίνει την ευκαιρία στον σκηνοθέτη να φτιάξει μια ταινία γύρω από τη διαφθορά αλλά και γενικότερα την πολιτική και κοινωνική κατάσταση στη σημερινή Τουρκία.

Όπως κάθε χρόνο, στο Διαγωνιστικό Τμήμα του φεστιβάλ, πρόσφατες ευρωπαϊκές παραγωγές που δεν έχουν αγοραστεί από Έλληνα διανομέα θα διαγωνιστούν για το βραβείο του Πανοράματος.

Φέτος η κριτική επιτροπή αποτελείται από τους σκηνοθέτες Θόδωρο Αγγελόπουλο (πρόεδρος), Δήμο Αβδελιώδη, Βασίλη Βαφέα, Νίκο Παναγιωτόπουλο και Λάκη Παπαστάθη. Τα τελευταία χρόνια το Πανόραμα έχει θεσπίσει και το βραβείο κοινού που απονέμει 5μελής επιτροπή αναγνωστών του περιοδικού «Αθηνόραμα», ενώ το δικό της βραβείο θα απονείμει φέτος Πενταμελής Επιτροπή Σπουδαστών από τις Κινηματογραφικές Σχολές New York College και Σταυράκου.

Συνάντηση - συζήτηση των ελλήνων σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους με τους έλληνες bloggers

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ BLOGGERS
Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011
Ώρα 13:00 μ.μ. στο «ΤΡΙΑΝΟΝ»
Αγαπητοί φίλοι,
Σας καλούμε σε συνάντηση-συζήτηση των ελλήνων σκηνοθετών ταινιών μικρού μήκους (με αφορμή την παρουσίαση των ταινιών τους στον κινηματογράφο “Τριανόν” που ξεκίνησε εχθές, μετά από την προβολή τους στο το Φεστιβάλ Δράμας), με τους έλληνες bloggers.
Η συνάντηση αυτή μεταξύ των σκηνοθετών και των blogs γίνεται για να τονίσουμε την σημασία και την ελευθερία που χαρακτηρίζει την μορφή αυτού του διαδικτυακού μέσου ενημέρωσης και παράλληλα να ακουστεί η φωνή των νέων δημιουργών που δυστυχώς τελευταία όλο και μειώνεται μέσα από τον παραδοσιακό Τύπο.
Οι νέοι έλληνες σκηνοθέτες θα μιλήσουν για το έργο τους και θα καταθέσουν τις απόψεις τους γύρω από την ελληνική κινηματογραφία.
Η συζήτηση-συνάντηση γίνεται σε συνεργασία με το Εθνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ 
Τηλέφωνα επικοινωνίας:Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών210-8228936, 210-8229133
ees@ath.forthnet.gr
Εθ. Φεστ. Κιν. Δράμας:210-3300309,210-3302818(25210)-47575
kinfest@dra.forthnet.gr
Πηγή:CAMERASTYLO ONLINE

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Έκθεση φωτογραφίας του περιοδικού Αντιλήψεις


  foto: Katya Evdokimova

Το περιοδικό ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ έχοντας κλείσει έναν κύκλο 25 τευχών, παρουσιάζει μια διεθνή παραγωγή, μία έκθεση φωτογραφίας (και ταυτόχρονη έκδοση δίγλωσσου καταλόγου με τα έργα της έκθεσης), ως ένα είδος αναδρομής στην ως τώρα πορεία του.

Διαφορετικά θέματα, διαφορετικές προσεγγίσεις αλλά με κοινό τόπο την προσωπική έκφραση. 24 προσκεκλημένοι φωτογράφοι από 13 χώρες παρουσιάζουν από μία ασπρόμαυρη φωτογραφία τους, που κλήθηκαν να επιλέξουν από το σύνολο των έργων τους που δημοσιεύτηκαν στις ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ. Τα 24 αυτά έργα της έκθεσης με τίτλο «Αντιλήψεις» αφού παρουσιαστούν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, θα δωριστούν σε μια ανώτατη καλλιτεχνική σχολή.

Πρώτος σταθμός της έκθεσης ήταν η Photovision 2011 (Αθήνα, 11-14/3/2011), δεύτερος η γκαλερί της ομάδας «f14 – Κοινόν Φωτογράφων» (Θεσσαλονίκη, 20/5 – 3/6/2011)  και τρίτος η Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς (Λιβαδειά, 23-30/10/2011).

Συμμετέχουν οι:
Satoru Watanabe (Ιαπωνία),  Janez Vlachy (Σλοβενία),  Grace Vane Percy (Αγγλία),  Tanya Traboulsi (Λίβανος/Αυστρία),  Evandro Teixeira (Βραζιλία),  Hamakichi Takayama (Ιαπωνία),  Rogerio Reis (Βραζιλία),  Ken Richardson (Η.Π.Α.),  Philippe Rahmy (Ελβετία),  Αντώνης Παπαντωνίου (Ελλάς),  Dai Nakamura (Ιαπωνία),  Hiromitsu Morimoto (Ιαπωνία),  Milton Montenegro (Βραζιλία),  Davi Marcos (Βραζιλία),  Silke Hase (Γερμανία),  Milton Guran (Βραζιλία),  Helen K. Garber (Η.Π.Α.),  Katya Evdokimova (Ρωσία),  Romain Etienne (Γαλλία),  Alice Demontis (Ιταλία),  Jean-Marc Caracci (Γαλλία),  Laurent Elie Badessi (Γαλλία),  Barbara Alper (Η.Π.Α.),  Stuart Allen (Η.Π.Α.).

Επιμέλεια έκθεσης:  Παύλος Σατόγλου & Γιώργος Λάβδας

Οργάνωση:
Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς
www.fotolesxilivadias.gr
E-mail: fotolesxilivadias@gmail.com

Χώρος:  Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς (Μπουφίδου 32-34, Λιβαδειά)  Ημέρες και ώρες λειτουργίας:  Aπό 23 ως 30 Οκτωβρίου 2011, 18:00 - 21:30,

Εγκαίνια την Κυριακή 23 Οκτωβρίου, ώρα 18:00

Πληροφορίες: Φωτογραφική Λέσχη Λιβαδειάς (fotolesxilivadias@gmail.com)


Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Έκθεση ζωγραφικής της Γεωργίας Καραμπέλου στο Art cafe Αστραδενή


Η Γεωργία Καραμπέλου ήδη από τη δεύτερη ατομική της έκθεση στη Λιβαδειά, 
θέλησε να ανοίξει ένα διάλογομε τον τόπο, όπου γεννήθηκε. Θέλησε να επι-
στρέψει τις δημιουργίες της στην αφετηρία τους.Έτσι έστησε ξανά τον 
καμβά της στον Παρνασσό, στη Δαύλεια και τη Λιβαδειά στον Τόπο της.


Ξανάγγιξε και χάιδεψε με το χέρι της ζωγράφου τώρα πια, τις στιγμές εκείνες
που την οδήγησαν στη δημιουργία, στο χρώμα και το σχήμα.
Γύρισε πίσω στην πορεία της αθωότηταςστην εσωτερική πατρίδα τής μνήμης.
στις μυρωδιές και τουςήχους που ζωντάνεψαν μέσα της τις «Φύσεις», που 
ελευθερώνει στο τελάρο της. Εκεί που αγαπημένες στιγμές κι αγαπημένες
εικόνες έγιναν οδηγός τηςαλάθητος. Άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι της 
μνήμης για να μάς οδηγήσει στον προσωπικό της χάρτη.

Μέσα από το χρώμα, που τόσο αγαπάει, μας έβαλε στα «Παιχνίδια» των 

παιδικών της αναζητήσεων. Κατάφερε να χωρέσει στο ανεικονικό και το
αφηρημένοτη χαρά της εξερεύνησης και το συναίσθημα της εσωτερικής 
απελευθέρωσης. Το παιδί που ήταν,το παιδί που ρούφηξε το φως και το
χρώμα του δάσους, που κοινώνησε τις μυστικές ευωδιές της γης, τις εξομολογείται 
τώρα με το χρωστήρα και μας προτείνει «Διεξόδους» κι ορίζοντα, όταν η ανάσα
γίνεται δύσκολη . .. Στις «Γυμνές Μορφές» ξεδίπλωσε την ψυχή μέσα από 
τη σάρκα… Εδώ το υλικό στοιχείο έγινε πηδάλιο ανακάλυψης εκείνου 
του άλλου,του φευγαλέου, του άυλου,που αγαπά να κρύβεται.κι άλλοτε μας 
ξεφεύγει πίσω από καμπύλες, βλέμματαμκαι πάντοτε χρώμα, και άλλοτε
πάλι μας επιτρέπει τοπλησίασμα, όταν γυμνωθούμε από το περιττό κι
ψηλαφίσουμε την εσωτερική μας αλήθεια.

Με την Επιστροφή πρότεινε ένα μονοπάτι
για τον εσωτερικό κόσμο μας, μάς άνοιξε πόρτες και παράθυρα,
για να διαλέξουμε αυτό που θα μας φέρει πιο κοντά στην άχρονη μνήμη 
της παιδικής μας ενηλικίωσης.
Βασιλική Σταθάκη MA Museum Studies

Διάρκεια έκθεσης από 21 Οκτωβρίου έως 20 Νοεμβρίου 2011

Λίγα λόγια για τη Γεωργία Καραμπέλου

Η Γεωργία Καραμπέλου γεννήθηκε στη Δαύλεια
Βοιωτίας, ενώ τα τελευταία χρόνια ζει στο Μαρούσι 
και εργάζεται ως υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών. 
Με τη ζωγραφική άρχισε να ασχολείται το Δεκέμβριο
του 2005 και έως σήμερα έχει συμμετάσχει τόσο σε
ομαδικές όσο και σε ατομικές εκθέσεις.

  • Ομαδική έκθεση Δημοτών Δήμου Αμαρουσίου (2006)
  • Ομαδική έκθεση του Πολιτιστικού Τμήματος του 
  • Υπουργείου Οικονομικών (2008)
  • Ατομική έκθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου
  • Αμαρουσίου (2009)
  • Ατομική έκθεση στο Πολιτιστικό Κέντρο του
  • Δήμου Λειβαδιάς (2011)
Τα έργα της έτυχαν θερμής υποδοχής από έναν ευρύ 
κύκλο φιλότεχνων και πολλά από αυτά βρίσκονται ήδη 
σε ιδιωτικές συλλογές. Περισσότερα σχετικά με το καλ-
λιτεχνικό της έργο θα βρείτε στην ιστοσελίδα της,
www.ipaint.gr.



Art Cafe Αστραδενή, Έρκυνας 5 Λιβαδειά, τηλ: 22611 00920

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

H Ιωάννα Καρυστιάνη στο εντευκτήριο του Εμβολίμου στα Άσπρα Σπίτια


 "Τα Σακιά", στο νέο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, αντιστοιχούν στο προσωπικό χαμαλίκι στο οποίο όλοι μοιραία ως αχθοφόροι της ύπαρξης επιδίδονται. Βαρύ και σκοτεινό ψυχολογικό τοπίο που το διατρέχεις με συγκινητική αγωνία. Γλώσσα που ανταποκρίνεται με πληθωρική ευρηματικότητα στην ανάγκη να περιγραφούν οι απόκρημνες πλευρές της ζωής μας. Η παραβατικότητα, το έγκλημα, η βία και η ενοχή ως καταστάσεις και ως ιδιότητες αποδίδονται με χρωματική ακρίβεια καθώς φωτίζονται με τον προβολέα της υποδειγματικής μαιευτικής μαστοριάς της συγγραφέως. Βιβλίο για γερά νεύρα.
Με τα λόγια αυτά συνοψίζει ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης την αίσθησή του από την ανάγνωση του βιβλίου της Ιωάννας Καρυστιάνη. Την προσεχή Δευτέρα σας περιμένουμε στο εντευκτήριο του Εμβολίμου, στα Άσπρα Σπίτια, να συναντήσουμε την συγγραφέα.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

«Ο Βαν Γκογκ δεν αυτοκτόνησε»

Υποστηρίζουν ότι δύο έφηβοι τον πυροβόλησαν κατά λάθος

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ δεν αυτοκτόνησε, υποστηρίζουν οι συγγραφείς της νέας βιογραφίας του, «Βαν Γκογκ: Η Ζωή του» (Van Gogh: The Life).
Ο Βαν Γκογκ πέθανε στην πόλη Οβέρ συρ Ουάζ της Γαλλίας το 1890, σε ηλικία 37 ετών. Μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι επρόκειτο για αυτοκτονία.
Οι Steven Naifeh και Gregory White Smith υποστηρίζουν ότι αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, ο θάνατος του μεγάλου Φλαμανδού ζωγράφου οφείλεται σε ατύχημα. Συγκεκριμένα ότι δύο αγόρια με ένα "χαλασμένο όπλο" τον πυροβόλησαν κατά λάθος.Οι συγγραφείς της βιογραφίας του κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα ύστερα από 10 χρόνια ερευνών με τη βοήθεια 20 μεταφραστών και ερευνητών.
Δήλωσαν μελετήθηκαν 28.000 έγγραφα, μεταξύ των οποίων χιλιάδες μη μεταφρασμένα γράμματα, γραμμένα από τον καλλιτέχνη.
Ο Βαν Γκογκ έμενε στο πανδοχείο Ομπέρζ Ραβού. Από εκεί περπατούσε σε λιβάδια με σιτάρι προκειμένου να ζωγραφίσει. Για πολύ καιρό πιστευόταν ότι πυροβόλησε τον εαυτό του σε ένα από αυτά τα χωράφια και στη συνέχεια επέστρεψε στο πανδοχείο, όπου πέθανε. Ωστόσο ο Steven Naifeh δήλωσε ότι «ήταν πολύ σαφές σε εμέας ότι δεν πήγε στα λιβάδια με πρόθεση να αυτοκτονήσει».
«Η αποδεκτή άποψη του τι συνέβη στο Οβέρ μεταξύ των ανθρώπων που τον γνώριζαν ήταν ότι σκοτώθηκε από ατύχημα από δύο αγόρια και αποφάσισε να τα καλύψει, αναλαμβάνοντας την ευθύνη», δήλωσε.Επεσήμανε ότι ο ιστορικός τέχνης, John Rewald είχε καταγράψει αυτήν την εκδοχή όταν επισκέφτηκε το Οβέρ τη δεκαετία του 1930 και πως άλλες λεπτομέρειες φαίνεται να επιβεβαιώνουν τη θεωρία.
Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι η σφαίρα εισήλθε στην άνω κοιλιακή χώρα του ζωγράφου από μία πλάγια θέση και όχι σε ευθεία, όπως θα γινόταν σε περίπτωση αυτοκτονίας.
«Αυτά τα δύο αγόρια, το ένα εκ των οποίων φορούσε ρούχα καουμπόι και είχε ένα χαλασμένο όπλο, με το οποίο έπαιζε, ήταν γνωστό ότι εκείνη την ώρα θα πήγαιναν να πιουν με τον Βαν Γκογκ. Επομένως έχεις δύο έφηβους με χαλασμένο όπλο, ένα αγόρι που του αρέσει να κάνει τον καουμπόι και τρεις ανθρώπους συνολικά, που τους άρεσε να πίνουν πολύ», δήλωσε ο ερευνητής, προσθέτοντας ότι η κατά λάθος ανθρωποκτονία είναι πολύ πιο πιθανή.Πηγή

Έργα του Βαν Γκογκ












Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

" Κι όμως ανθίζει…" παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Λίας Μεγάλου-Σεφεριάδη τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου ώρα 8.00 μ.μ.

Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
και οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
σας προσκαλούν
στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος
της Λίας Μεγάλου-Σεφεριάδη
ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΝΘΙΖΕΙ…
τη Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2011, στις 8 μ.μ. 

στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
(Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49, πρώην Πεσ. Μαχητών, Λιβαδειά

Η συγγραφέας θα μιλήσει για το νέο της βιβλίο
και θα συνομιλήσει με το κοινό.

Προλογίζει ο 
Γ. Χ. Θεοχάρης, ποιητής-διευθυντής του περ. ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ
 
 
Οι άνεμοι των βαλκανικών πολέμων ξεριζώνουν μια ελληνική οικογένεια από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Οι επιζήσαντες βρίσκουν καταφύγιο στην απελευθερωμένη Μακεδονία. Στην κοσμοπολίτικη Καβάλα, την τότε "πόλη των δολαρίων", ιδρύουν ένα από τα πρώτα πολυκαταστήματα του ελλαδικού χώρου την εποχή της δόξας των καπνών. Εκεί γεννιέται η Ηλέκτρα µε το γονίδιο της γενναιοδωρίας. Εκεί μεγαλώνει σαν πριγκιπέσα. Και ξαφνικά νέος πόλεμος, ελληνοϊταλικός, βουλγαρική κατοχή και νέα φυγή της οικογένειας στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Καινούργιο ξεκίνημα απ' το ναδίρ, καινούργια προκοπή.
Ένας έρωτας που δοκιμάζεται από τη δίνη του πολέμου. Μια ακριβοπληρωμένη ευτυχία.
Τα όνειρα και οι προσδοκίες που σαρώνει ο εμφύλιος.
Το πένθος της Ελλάδας, το πένθος της Ηλέκτρας.
Κι έπειτα πάλι αγώνας, πάλι δημιουργία, πάλι προκοπή. Η μαχητική Ηλέκτρα στήνει στην Αθήνα μια ζηλευτή επιχείρηση, ώσπου κάποτε έρχεται η ώρα να καταστραφεί κι αυτή. Όχι από πόλεμο ετούτη τη φορά, αλλά από την πιο μεγάλη προδοσία. Η Ηλέκτρα της γενναιοδωρίας, η μεγαλωμένη στα πούπουλα, περπατάει ξυπόλυτη στ' αγκάθια, αλλά µε το κεφάλι πάντα ψηλά.
Σήμερα, στο κατώφλι των ενενήντα της χρόνων, στέκεται όρθια, µε την ίδια πάντα
γενναιοδωρία, µε το ίδιο χαμόγελο καλημέρας. Αρκείται στην όποια καλοσύνη των ανθρώπων, στην ευγνωμοσύνη των ζώων, στην ευωδιά της γαζίας της, στο αεράκι που δροσίζει το βράδυ μιας αποπνικτικής μέρας. Έφυγαν τα νιάτα της, έχασε το βιος της, ναι, ωστόσο ξέρει όσο λίγοι να χαίρεται ό,τι καλό φέρνει η μέρα, γιατί το βιος της είναι ο εαυτός της.
Zωντανό κομμάτι της νεότερης Ιστορίας µας, μαρτυράει για όλα τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της καθώς και την πατρίδα µας, ενώ δεν παραλείπει να σχολιάζει µε χιούμορ αλλά και έγνοια για τον τόπο ετούτο τη δύσβατη σημερινή πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλει στη νεοελληνική µας αυτογνωσία, αφήνοντάς µας μια θετική επίγευση παρ' όλα αυτά.

περισσότερα 

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Πρόσκληση στη θεατρική παράσταση "ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ" στο Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς και ο Όμιλος Φίλων Θεάτρου Λιβαδειάς σας προσκαλούν στην παρουσίαση της θεατρικής παράστασης «ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ» του Δ. Κ. Βυζάντιου, σε σκηνοθεσία Χρύσανθου Καγιά,στην αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Λιβαδειάς (Δωδεκανήσου 5).
Ημερομηνίες Παραστάσεων:
Κυριακή 16 και Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 8 μ.μ.
και
Κυριακή 23 και Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011 και ώρα 8 μ.μ.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Κώστας Μπαλάφας: Φωτογραφίζοντας μια εποποιία

Στη φωτογραφία: Στέφανος Σαράφης, Άρης Βελουχιώτης μπαίνουν στα Γιάννενα, 28 Δεκεμβρίου 1944

 «20 χρονών παιδί φωτογράφισα τα αισθήματά μου για την Αντίσταση. Έζησα τη γενιά του ’40. Αυτό το μεγαλούργημα. Ήταν η γενιά που εξαγόρασε το δικαίωμά της να ζει λεύτερα με το ίδιο της το αίμα. Έβλεπες τότε αυτό που λέμε προσφορά και που δεν το συναντάς σήμερα»

Η συνέντευξη πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Φωτογράφος», τ. 59.. πηγή: vlemma 

Ιδιότυπη επικαιρότητα είχε η τελευταία του έκθεση «Κώστας Μπαλάφας. 
Το Αντάρτικο στην Ήπειρο, 1941-1944» στο Μουσείο Μπενάκη. Οι «δύσκολες» εικόνες της εποχής εκείνης έρχονται, σε μια επίσης δύσκολη εποχή, να κάνουν ένα «[…]μνημόσυνο των παλικαριών που βαριοκοιμούνται στις βουνοπλαγιές και τα διάσελα, άψαλτοι κι αμνημόνευτοι, σε πρόχειρους τάφους, χωρίς όνομα και σταυρό, σημαδεμένους μόνο με κύκλους και πέτρες π’ αράδιασαν με πόνο οι συναγωνιστές τους», όπως σημειώνει ο δημιουργός τους στην πρώτη τους έκδοση.
Φωτογραφίες κρυμμένες, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και μέχρι το 1974, από τη φίλη του φωτογράφου Ιουλία Γοργόλη, στο ξύλινο πάτωμα ενός γιαννιώτικου σπιτιού. Όντας ο δημιουργός τους μαχητής - τυφεκιοφόρος του 85ου Συντάγματος στην 6η Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ, δεν θα μπορούσε να είναι σίγουρος για την ακεραιότητά τους. Εντάχθηκε στον αγώνα, «αθεράπευτα ερωτευμένος με τον τόπο του και τους ανθρώπους», όπως έλεγε χαρακτηριστικά για αυτόν, ο έτερος φωτογράφος της Αντίστασης, ο Σπύρος Μελετζής. Τότε δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι κάποια στιγμή θα συγκαταλέγονταν ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες εκπροσώπους του ρεύματος της ανθρωπιστικής φωτογραφίας. Ούτε μπορούσε να φανταστεί ότι οι εικόνες του θα ταξίδευαν ανά τον κόσμο μέσα από διεθνείς διοργανώσεις. Το σύνολο του έργου του δημιουργήθηκε αυθόρμητα, από βαθύτατη αγάπη κι ανυπόκριτο σεβασμό για τον λαϊκό άνθρωπο του μόχθου. Το εξηγεί, με την ποιητικότητα που διακρίνει το λόγο του, στη συνέντευξη που ακολουθεί. Καθώς την ξαναδιαβάζω, συνειδητοποιώ αναλογίες με το παρόν, που ποιος περίμενε να συναντήσει στην Ελλάδα του 21ου αι.: φτώχεια, αποκλεισμός, δεύτερη κατοχή;
Ήταν μια από τις πρώτες συναντήσεις μας. Σεπτέμβριος του 1997. Ο κήπος του στο Χαλάνδρι γεμάτος πορτοκαλιές, λεμονιές και ροδιές. Ο ίδιος συγκινητικά ευγενικός. Τολμηρός κι ευαίσθητος. 
Μια από τις πρώτες ερωτήσεις αφορούσε αυτό που κυρίως ήθελε να εκφράσει μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας:
- Πρώτα τα βιώματα. 20 χρονών παιδί φωτογράφισα τα αισθήματά μου για την Αντίσταση. Έζησα τη γενιά του ’40. Αυτό το μεγαλούργημα. Ήταν η γενιά που εξαγόρασε το δικαίωμά της να ζει λεύτερα με το ίδιο της το αίμα. Έβλεπες τότε αυτό που λέμε προσφορά και που δεν το συναντάς σήμερα. Υπήρχαν γιατροί που γυρνούσαν στα χωριά , λες και ήταν Άγιοι Ανάργυροι, για να γιατρέψουν τη φτωχολογιά. Αυτή η ανθρωπιά, με την πλατύτερή της έννοια, με είχε συγκινήσει πάρα πολύ. Έτσι άρχισα. Πούλησα τη μηχανή που είχα και πήρα μια μικρή Robot που μου επέτρεπε να παίρνω «κλεφτές» φωτογραφίες. Με αυτήν φωτογράφισα την Αντίσταση. Πριν έπαιρνα κι εγώ αναμνηστικές, ηλιοβασιλέματα, χρυσάνθεμα και δεν συμμαζεύεται. Έπειτα ήταν τα προσωπικά βιώματα. Κατάγομαι βλέπετε από μια φτωχή και κακοτράχαλη περιοχή την οποία οι άνθρωποι τη στύβουν με τα χέρια και την ποτίζουν με ιδρώτα για να καρπίσει. Απ’την Ήπειρο. Απ’ τα Τζουμέρκα της Άρτας. Ένα από τα μεγάλα δράματα τότε ήταν ο ξενιτεμός. Έφυγα από κει 11 χρονών. Ήρθα κι εγώ όπως όλα τα παιδιά των φτωχών οικογενειών μόνος, για βιοπορισμό. Έκανα διάφορες δουλειές και πήγαινα νυχτερινό σχολείο.
- Η πρώτη μηχανή πώς έφτασε στα χέρια σας;

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Βραβείο και στη Ρουμανία για το Attenberg

                     Βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου RO-IFF

Καλύτερη ταινία του 7ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου RO-IFF της Ρουμανίας ανακηρύχτηκε η ταινία «Attenberg» της Αθηνάς- Ραχήλ Τσαγγάρη.
Η κριτική επιτροπή, αποτελούμενη από προσωπικότητες του χώρου του κινηματογράφου, τόσο από τη Ρουμανία όσο και από το εξωτερικό, βράβευσαν την ταινία της Ελληνίδας σκηνοθέτριας «για την ιδέα πίσω από την παραγωγή και για το ξεπέρασμα των πολιτιστικών συνόρων της χώρας».

Στην ταινία, τους βασικούς ρόλους της οποίας υποδύονται οι Βαγγέλης Μουρίκης, Αριάν Λαμπέντ και Γιώργος Λάνθιμος, η Μαρίνα μεγαλώνει με τον πατέρα της, ο οποίος είναι σοβαρά άρρωστος, σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Περνά τις ώρες της παρακολουθώντας στην τηλεόραση ντοκιμαντέρ για τη ζωή των θηλαστικών και κάνοντας παρέα με τη φίλη της Μπέλλα, ώσπου γνωρίζει έναν μηχανικό, που έχει έρθει στην πόλη για δουλειές.

Το «Attenberg» είναι η ταινία που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην επόμενη διοργάνωση των βραβείων Όσκαρ.


Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Κινηματογραφικό Αφιέρωμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (8-16 Οκτωβρίου 2011)

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 8-16 Οκτωβρίου 2011
Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της ετήσιας δραστηριότητάς του και σε συνεργασία με το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζει το κινηματογραφικό αφιέρωμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, από τις 8 έως τις 16 Οκτωβρίου 2011 στο Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (Λιμάνι, Αποθήκη Α΄, τηλ. 2310-508.398).

Το αφιέρωμα πραγματοποιείται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής (10 Οκτωβρίου) και έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το πρόγραμμα του αφιερώματος περιλαμβάνει τις ταινίες: Τεκμήριο ενοχής του Tony Goldwyn, Ίσως αύριο της Suzanne Bier, Ατέλειωτη Θλίψη, η ζωή μετά τη θανατική καταδίκη των David Andre και Jerome Mignard, Persepolis των Vincent Paronnaud και Marjane Satrapi, Ιρλανδέζικος δρόμος του Ken Loach, Γυναίκες χωρίς άνδρες των Shirin Neshat και Shoja Azari, Η Δίκη του Hans-Christian Schmid, Ondine του Neil Jordan, Μέσα από τις φλόγες του Denis Villeneuve και Miral του Julian Schnabel.

Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου, μετά το τέλος της ταινίας Ίσως αύριο θα ακολουθήσει συζήτηση με τον Γιώργο Ψαρόπουλο, ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, υπεύθυνο του Ινστιτούτου Συστημικής Σκέψης και Ψυχοθεραπείας. Τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011, το ντοκιμαντέρ Ατέλειωτη θλίψη, η ζωή μετά τη θανατική καταδίκη θα προλογίσει η Ειρήνη Τσολάκη, αντιπρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας. Την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011, μετά το τέλος της ταινίας Μέσα από τις φλόγες θα ακολουθήσει συζήτηση με την κ. Έφη Βουτυρά, κοινωνική ανθρωπολόγο, καθηγήτρια στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονία.

Τιμή εισιτηρίου: 6 ευρώ, 4 ευρώ (φοιτητικό).

Στιβ Τζομπς: κέρδισε τις μάχες της Apple, έχασε τον πόλεμο με το καρκίνο

Ο Στιβ Τζομπς, ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία των ηλεκτρονικών υπολογιστών και τον χώρο των νέων τεχνολογιών, απεβίωσε την Τετάρτη 05 Οκτωβρίου, σε ηλικία 56 ετών. Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος και συνιδρυτής της Apple, έπασχε από μία σπάνια μορφή όγκου του παγκρέατος.
  Ο Τζομπς,  ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με την εταιρεία, εμπνευστής των θρυλικών πλέον προίοντων  iPhone και  iPad υπολογίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους διευθύνοντες συμβούλους της γενιάς του. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε αργά τα μεσάνυχτα στους εργαζόμενους της εταιρείας, από την οποία είχε παραιτηθεί μόλις πριν από έναν μήνα.
"H λάμψη του Steve, το πάθος και την ενέργεια του ήταν η πηγή των αμέτρητων καινοτομιών που εμπλουτίζουν και βελτιώνουν τη ζωή όλων μας. Ο κόσμος μας είναι ασύγκριτα καλύτερος, χάρη στον Steve" αναφέρει η Apple σε ανακοίνωσή της για το θάνατο του πρώην ισχυρού άνδρα της εταιρείας.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Γ' Διεθνές Συνέδριο για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη



Στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών πραγματοποιείται ο δεύτερος κύκλος  του 
Γ' Διεθνούς  Συνεδρίου για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη (7& 8 Οκτωβρίου) σε συνεργασία με την Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών με θέμα: 

 "Ο Παπαδιαμάντης μεταφράζων και μεταφραζόμενος"

Παπαδιαμάντης ταν παγγελματίας μεταφραστς π τ γγλικ κα τ γαλλικ κυρίως λογοτεχνικν κα στορικν κειμένων, τ περισ­σότερα π τ ποα δημοσιεύτηκαν χωρς τ νομά του σ φημερίδες κα περιοδικά. πίσης Παπαδιαμάντης χει πανειλημμένα μεταφρα­στε σ πολλς ξένες γλσσες (γγλικά, γαλλικά, σπανικά, γερμανικά, ταλικ κ..) κα χει «μεταγλωττιστε»/«μεταγραφε» στ δημοτική. 

7,8 Οκτωβρίου 2011/ 9:00-21:00
Ελεύθερη είσοδος με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 9:00 π.μ.

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα του Συνεδρίου

Οταν ο Φελίνι συνάντησε τον Μανάρα

Σκίτσο του Μανάρα για το «Ταξίδι του Τζουζέπε Φερνέτ», για την αέναη περιπλάνηση ενός βιολοντσελίστα που έχει πεθάνει χωρίς ακόμα να το γνωρίζει

«Το διασημότερο φιλμ που δεν έγινε ποτέ». Αυτός ο χαρακτηρισμός συνοδεύει μια ταινία που θα ήταν κινουμένων σχεδίων αν είχε βέβαια γυριστεί το 1992, όπως προβλεπόταν αρχικά. Σ' εκείνη την περίπτωση θα ήταν επίσης το κύκνειο άσμα μιας σπουδαίας φιλίας.
Αυτής του Φεντερίκο Φελίνι με τον Ιταλό συμπατριώτη του και διάσημο σκιτσογράφο Μίλο Μανάρα. Ομως το «Ταξίδι του Τζουζέπε Μαστόρνα, επονομαζόμενου Φερνέτ» δεν γυρίστηκε ποτέ. Ο Φελίνι εγκατέλειψε ξαφνικά και αδικαιολόγητα το σχέδιο, παρ' ότι ο Μανάρα είχε σχεδιάσει ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας. Ετσι ο ανολοκλήρωτος «Τζουζέπε Μαστόρνα» έγινε ένας κινηματογραφικός θρύλος, με κάπως μεταφυσικές διαστάσεις. Ενα χρόνο αφότου ματαιώθηκαν τα γυρίσματα, ο Φελίνι πέθανε, χωρίς να εξηγήσει ποτέ τι συνέβη.
Μ' αυτόν τον πικρό αλλά και γοητευτικό μύθο του ευρωπαϊκού σινεμά, αποφάσισε να πραγματευτεί το ντοκιμαντέρ που έφτιαξε μία ομάδα 25χρονων συντελεστών από την εταιρεία παραγωγής Fabrica, με επικεφαλής τη νεαρή Καναδή σκηνοθέτιδα Τσέλσι Μακ Μιούλαν. Με τίτλο «Derailments» («Εκτροχιασμοί»), το ντοκιμαντέρ, που έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βανκούβερ (29/9-14/10), παρακολουθεί την ιστορία του «Μαστόρνα» απ' τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την οριστική εγκατάλειψη του σχεδίου. Εμβόλιμα ο 66χρονος σήμερα Μανάρα δίνει την εκδοχή του για τα γεγονότα...
Η φιλία του περίφημου σκιτσογράφου και ζωγράφου με τον θρυλικό «μαέστρο» του ευρωπαϊκού σινεμά ξεκινά το 1983, όταν γνωρίζονται χάρη στη μεσολάβηση του κινηματογραφικού κριτικού και ειδικού στα κόμικς, Βιντσέντζο Μολίκα. Φελίνι και Μανάρα συνδέονται με μια βαθιά φιλία που θα οδηγήσει και σε συνεργασία το 1986 όταν ο τελευταίος θα αποδώσει σε σκίτσα το σενάριο του Φελίνι για το «Ταξίδι στην Τουλούμ»: τα σκίτσα δημοσιεύονται καθημερινά, επί σειρά μηνών, στην 4η σελίδα της εφημερίδας «Κοριέρα ντελα Σέρα» κι αργότερα συγκεντρώνονται σε άλμπουμ. Οι αρχικές επιφυλάξεις του Φελίνι έχουν απαντηθεί κατά τον καλύτερο τρόπο, μέσω ενός ποιητικού κόμικς που θα μείνει στην ιστορία της 9ης τέχνης...
Και η 7η; Το 1992, ο 72χρονος Φελίνι εξομολογείται στον 47χρονο φίλο του την επιθυμία του να συνεργαστούν για μια ταινία κινουμένων σχεδίων. Το σενάριο είναι ήδη στο μυαλό του: το «Ταξίδι του Τζουζέπε Μαστόρνα, επονομαζόμενου Φερνέτ» θα αφορά την αέναη περιπλάνηση ενός βιολοντσελίστα. Ο Φελίνι μιλάει ουσιαστικά για την «ιστορία ενός ανθρώπου που περιπλανιέται ενώ έχει πεθάνει χωρίς ακόμα να το γνωρίζει». Ο Μανάρα αρχίζει να δουλεύει πυρετωδώς. Κι ύστερα σιωπή... Ο Φελίνι εγκαταλείπει το σχέδιο χωρίς εξηγήσεις, κατά μια εκδοχή επειδή η ταινία που νόμιζε πως θα λειτουργούσε ως ξόρκι στο θάνατο, έχει την αντίθετη, μελαγχολική, επίδραση πάνω του. Και κατά μια άλλη εκδοχή, ενισχυτική του μύθου, επειδή κάποια μάγισσα στη Ρώμη του είχε πει πως αν γυρίσει αυτή την ταινία, θα είναι η τελευταία του. Ούτως ή άλλως, Οκτώβριο του '93 πεθαίνει και το «Ταξίδι του Τζουζέπε Μαστόρνα» καταχωρίζεται ως το ύστατο κινηματογραφικό του σχέδιο...
«Ο Μανάρα δέχτηκε να μας δώσει συνέντευξη στο εργαστήριό του στη Βερόνα», διαβεβαιώνει η Μακ Μιούλαν, μιλώντας για το περιεχόμενο του ντοκιμαντέρ της. «Μας εξήγησε», προσθέτει, «πώς ο ίδιος κι ο Φελίνι έβγαιναν μία περίοδο σχεδόν καθημερινά για να φάνε και να συζητήσουν το σχέδιό τους και πώς αναπόφευκτα ο Φελίνι άρχιζε να σχεδιάζει τις ιδέες του πάνω στις χαρτοπετσέτες.
Τελικά ο Μανάρα συγκέντρωσε μία στοίβα από τέτοια σχέδια, λερωμένα από κρασί, σάλτσα και λάδι. Σε κάθε χαρτοπετσέτα υπήρχαν αχνά σκίτσα, κάποια αρκετά ολοκληρωμένα, άλλα φτιαγμένα από βιαστικές γραμμές. Ο Μανάρα πάντως αντιλαμβανόταν ότι ο μεγαλοφυής σκηνοθέτης του "8,5" έβλεπε τον ίδιο και την τέχνη του ως ένα όχημα που θα τον απομάκρυνε από την αρνητική κι επίμονη σκέψη του επερχόμενου θανάτου. Τελικά το κόμικς του Μανάρα είναι λιγότερο μια εικονοποιητική απόδοση του σεναρίου και περισσότερο μια ποιητική και σπαρακτική εξομολόγηση του Φελίνι καθώς πλησιάζει στο τέλος του».
Ας ελπίσουμε πως κάποιος διανομέας θα μας χαρίσει το προνόμιο να δούμε το ντοκιμαντέρ και στις ελληνικές αίθουσες... Πηγή