Θέατρο ΑΤΤΙΣ
ΚΑΡΛΟ ΜΙΚΕΛΣΤΕΤΕΡ - ΕΡΗΜΟΣ
Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος Παλαιό Ελαιουργείο - Παραλία Ελευσίνας
Ώρα έναρξης: 20:30, Εισ. 12€ - Φοιτ. 5€ Στην παράσταση, στο κέντρο του άδειου σκηνικού χώρου βρίσκεται ένας μόνο ηθοποιός, το σώμα του οποίου μεταμορφώνεται σε πολυρυθμική μηχανή που μάχεται με τις στοιχειώδεις δυνάμεις της φύσης, όπως αυτή της βαρύτητας. Στο βλέμμα του μια ανεξερεύνητη απόσταση, ο νους του χαμένος κάπου αλλού, απ’ όπου πηγάζουν άπιαστα οράματα, αποσπάσματα από ιστορίες, βίαιες βλασφημίες, εκφράσεις μιας φωνής, απελπισμένης και καθαρής, στην προσπάθειά της να φτιάξει το λαβύρινθο στον οποίο χάνεται σε μια περιπέτεια της σκέψης συνταρακτικής έντασης.
Συμπαραγωγή: Θεάτρο Άττις - Teatro Stabile del Umbria - Teatro Brunello Cucinelli - Emilia Romagna Teatro Διασκευή: Πάολο Μουζίο- Θεόδωρος Τερζόπουλος Σκηνοθεσία: Θεόδωρος Τερζόπουλος Ερμηνεύουν: Πάολο Μουζίο - Θεόδωρος Τερζόπουλος ΚΡΙΤΙΚΕΣ Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, ο ιδρυτής του Θεάτρου Άττις, και ο Πάολο Μουζίο έχουν προσδώσει με εξαιρετικό τρόπο θεατρική μορφή στο φιλοσοφικό και ποιητικό κείμενο του Κάρλο Μικελστέτερ, Έρημος. Ένταση, πάθος, υποδειγματική χρήση του χρόνου και η κραυγή Ελελεύ να βγαίνει από τα κείμενα του Ηράκλειτου για τη φωτιά. Nico Garone, La Republica Μέσα από την ερμηνευτική μέθοδο του Τερζόπουλου, ο Πάολο Μουζίο βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με το φιλοσοφικό κείμενο, χρησιμοποιώντας σαν όχημα τη σωματική του ενέργεια. […] Ακίνητος, με τα μάτια ορθάνοιχτα, αρθρώνει λέξεις, μεταφέρει οράματα και κινείται από την απελπισία στην εσωτερική έκρηξη. Δημήτρης Τσατσούλης, Theater der Zeit, December 2007 ΚΑΡΛΟ ΜΙΚΕΛΣΤΕΤΕΡ Ο Κάρλο Μικελστέτερ γεννήθηκε στη Γκορίτσια της Ιταλίας το 1887, από γονείς ιταλοεβραίους. Ο πατέρας του ήταν διευθυντής του Γραφείου Γενικών Ασφαλίσεων της Τεργέστης. Μετά από την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο της Γκορίτισα γράφτηκε στη Μαθηματική Σχολή της Βιέννης. Πολύ σύντομα μετακόμισε στη Φλωρεντία με την προοπτική να αφοσιωθεί στη ζωγραφική, αντί γι’ αυτό όμως, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή, όπου ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση και την ελληνική φιλοσοφία. Το 1909 επέστρεψε στη Γκορίτσια για να ετοιμάσει την πτυχιακή του εργασία. Στις 16 Οκτωβρίου του 1910 ο Μικελστέτερ τέλειωσε το γράψιμο της κριτικής επιφυλλίδας για την Πειθώ. Την επόμενη μέρα αυτοκτόνησε. Ο εκδοτικός οίκος ADELPHI έχει εκδώσει τα έργα του Κάρλο Μικελστέτερ Επιστολές (1983), Ποιήματα (1987) και το Διάλογο της υγείας (1988). Το έργο του Πειθώ και Ρητορική κυκλοφόρησε μαζί με τις Κριτικές Επιφυλλίδες το 1995. Τα κείμενα του Κάρλο Μικελστέτερ που ο ίδιος συγκέντρωσε για την πτυχιακή του εργασία με τον τίτλο Πειθώ και Ρητορική αποτελούν ένα ετερογενές σύνολο του οποίου η έντονη ποιητική διάσταση βρίσκεται σε μια απελπισμένη φωνή. Η δραματουργία του Σχεδίου Μικελστέτερ βασίζεται σε αποσπάσματα που ξεχωρίζουν ακριβώς από το άκουσμα αυτής της εσωτερικής φωνής, σε μια από τις πιο πιθανές διαδρομές μέσα από τα θέματα της ποίησης του Μικελστέτερ. Ο Μικελστέτερ που γεννήθηκε στη Γκορίτσια και αυτοκτόνησε το 1910 στα 23 του χρόνια, ήταν προικισμένος με βλέμμα ποτισμένο με την ευρωπαϊκή κουλτούρα και ταυτόχρονα γερά ριζωμένο στην κλασική σκέψη. Η φύση της σκέψης του Μικελστέτερ, με βαθιές ρίζες στην ανατολή και στη δύση, στον 19ο αιώνα και στην κλασική εποχή, αποτελεί το κοινό έδαφος της συνεργασίας του Ιταλού ηθοποιού Πάολο Μουζίο με τον Έλληνα σκηνοθέτη Θόδωρο Τερζόπουλο. Η Πειθώ είναι για τον Μικελστέτερ η προσπάθεια να πετύχουμε την εξουσία του εαυτού μας, η οποία ακυρώνεται πάντα από την αμείωτη ατέλεια της ζωής. Η Ρητορική είναι η συσκευή που παράγει λόγο, χειρονομίες, θεσμούς που κρύβουν τη μη δυνατότητα προσέγγισης της Πειθούς. Ο Μικελστέτερ προχωρεί χωρίς να διστάζει σε ένα λαβύρινθο που δεν έχει έξοδο, με την ύπαρξή του ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο και πυροδοτεί την έρευνα στη σύγχρονη τραγική διάστασή της, έρευνα που βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο της δουλειάς του Θόδωρου Τερζόπουλου. Το σύμπλεγμα των μύθων που περνούν μέσα από τον Άδη, είναι το κλειδί για την κατανόηση ενός θεάτρου τελεστικού, τραγικής διάστασης, στο οποίο η σκέψη του νεαρού ποιητή φιλοσόφου χάνει κάθε διαλεκτικό χαρακτηριστικό, κάθε παράθεση λόγου για να γίνει σώμα, ενέργεια, φυλακή, φλόγα, σύγκρουση, που πραγματοποιείται τώρα, με τη σκηνική πράξη, σ’ ένα φόντο σύγχρονης ερήμωσης, όπου έχει χαθεί κάθε ισορροπία. ΑΙΣΧΥΛΙΑ
Για τον Θεόδωρο Τερζόπουλο
Ο Θόδωρος Τερζόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Μακρύγιαλο Πιερίας. Τελειώνοντας το γυμνάσιο σπουδάζει στην δραματική σχολή του Κώστα Μιχαηλίδη κι έπειτα φεύγει για την Γερμανία όπου φοιτά στο Berliner Ensemble, δίπλα στους Ρουθ Μπερκχάους, Μάνφρεντ Βέκβερτ, Έκκεχαρτ Σάαλ και τον ίδιο τον Χάινερ Μύλλερ. Εκεί γνωρίζει τη φιλοσοφία του Bauhaus, που τον προίκισε με την έντονα σχηματική αντίληψη της κίνησης που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, σκηνοθετεί επί σειρά ετών στο Κ.Θ.Β.Ε. και το 1985 αναλαμβάνει διευθυντής της Διεθνούς Συνάντησης για το Αρχαίο Δράμα στους Δελφούς, όπου καλώντας και γνωρίζοντας σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο, αποφασίζει να ερευνήσει έναν νέο τρόπο προσέγγισης στο πεδίο του αρχαίου δράματος. Το στίγμα που διαμορφώνει παρουσιάζεται για πρώτη φορά με τις Βάκχες, το καλοκαίρι του 1986.
Η παράσταση φεύγει για παγκόσμια περιοδεία και διακρίνεται (Φεστιβάλ Μάλαγας). Οι Βάκχες σηματοδοτούν την παγκόσμια καθιέρωση του θιάσου του, "Άττις". Ο Τερζόπουλος συνεργάζεται πλέον με θιάσους και οργανισμούς σε όλο τον κόσμο, ενώ ο θίασος "Άττις" προσκαλείται να παρουσιάσει τη δουλειά του, που έχει ως χαρακτηριστικό την τεράστια ένταση του σώματος, μια κατάσταση έκστασης που προκαλείται από την ιδιαίτερη μέθοδο προετοιμασίας των ηθοποιών. Ο διεθνής Ελληνας σκηνοθέτης τον Ιούνιο αναγορέυτηκε επίτιμος καθηγητής της Κεντρικής Ακαδημίας Θεάτρου της Κίνας, Επίσης κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο στα κινέζικα πάνω στην περίφημη -και διεθνώς πια- μέθοδό του.
Το Θέατρο Άττις ιδρύθηκε το 1985 στους Δελφούς από τον Θεόδωρο Τερζόπουλο με βασικό στόχο την έρευνα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και σημαντικών κειμένων της παγκόσμιας δραματουργίας. Στα 27 χρόνια της δημιουργικής πορείας του, το Θέατρο Άττις έχει παρουσιάσει μόνο στο εξωτερικό 1.850 παραστάσεις. Συνεργάζεται με διεθνή φεστιβάλ και θέατρα του εξωτερικού ως συμπαραγωγός πολυγλωσσικών και πολυπολιτισμικών παραστάσεων.
Προωθεί το σύστημα εργασίας του (θεωρία και πρακτική) και έχει διοργανώσει 300 εργαστήρια και 50 θεωρητικά συμπόσια, τα περισσότερα απ' αυτά σε συνεργασία με σημαντικές ακαδημίες θεάτρου. Βιβλία για το Θέατρο Άττις και τον Θ. Τερζόπουλο έχουν εκδοθεί και μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες (ελληνικά, γερμανικά, αγγλικά, τούρκικα, ρώσικα, κινέζικα, πολωνικά) και έχουν δημοσιευθεί πολλά επιστημονικά δοκίμια και άρθρα σε όλο τον κόσμο. Οι παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας του Θεάτρου Άττις, οι οποίες θεωρούνται υποδειγματικές, διδάσκονται σε 30 πανεπιστημιακές έδρες σε όλο τον κόσμο.
Στους χώρους του Θεάτρου Άττις διοργανώνονται συχνά εικαστικές εκθέσεις (Κουνέλλης, Ψυχοπαίδης, Τζιώτης, Μεϊμάρογλου, Χρυσικόπουλος κα). Επίσης έχουν φιλοξενηθεί παραστάσεις από το εξωτερικό (Ηλέκτρα, σε σκηνοθεσία Tadashi Suzuki κα). Το Θέατρο Άττις διαθέτει δυο σκηνές.Θέατρο ΑΤΤΙΣ
Προέρχομαι από μια οικογένεια η οποία μετά τον εμφύλιο βρέθηκε από την μεριά των ηττημένων, από μια κοινωνική ομάδα που πολεμήθηκε πολιτικά αλλά και ψυχολογικά. Από τη στιγμή που βρέθηκα από τη μεριά αυτών που στέκονταν στο περιθώριο των, είχα τη δυνατότητα να βλέπω με μάτι κριτικό τον κόσμο. Είχα αυτόματα μια φυσική κριτική θέση απέναντι στα πράγματα. Από μικρός ήμουνα θεατής του κοινωνικού θεάτρου. Παρατηρούσα την καθημερινή συμπεριφορά των νικητών και από αντίδραση άρχισα σιγά σιγά να πλάθω τις δικές μου ιστορίες και εικόνες. Γεννήθηκα και μεγάλωσα σ’ ένα χωριό με έντονα τα στοιχεία της παράδοσης και ισχυρή τη μνήμη ενός πνευματικού παρελθόντος. Στο χωριό μου, τον Μακρύγιαλο Πιερίας, οι προοδευτικοί κάτοικοι, καπνοπαραγωγοί και ψαράδες, στην πλειονότητα τους πρόσφυγες από τον Πόντο, έφεραν μαζί τους στοιχεία μιας αυθεντικής κουλτούρας. Θυμάμαι συζητήσεις στις αυλές των σπιτιών για τους προγόνους, για τις χαμένες πατρίδες, για τους πολιτικούς εξόριστους, για τα καθημερινά προβλήματα, αλλά πάντα και για κάτι άλλο που υπερβαίνει τη ζωή.
|
